8 deelnemers telde de activiteitenweek; Marianne, George, Albert, Marjan, René, Geert, Julia en Pieter. Julia, vertrokken vanuit haar huisje in Frankrijk, was al aanwezig op Camping Prince de Orange en verwelkomde ons met wijn, kaas en nootjes (what else!). Ook had zij de verwarming van onze gehuurde mobile homes al aangezet. Deze hadden de tentjes van het eerste plan vervangen en bleek een gouden beslissing aangezien de avonden en de heldere nachten behoorlijk fris bleken. Het weer deze week was bijna perfect vanwege de zon overgoten dagen en een enkele middag wat regen.
Zondag was een rust(ige) dag, de lange rit van 1100km hadden we nog in de benen zitten. Ook moesten we nog wennen aan elkaars gesnurk, kuchjes en nachtelijke plasjes want alles was hoorbaar door de dunne wandjes van de mobile homes. Hierin konden de geleende oordopjes van Marianne geen oplossing bieden 😉.
Maandag was een inklimdag op het ‘Chateaux’ van de klimrotsen. Bij 20 ° zon een fantastische plek om na lange tijd weer in rots te klimmen en het onderbuikgevoel een plaats te geven. En waar s ’middags wandelaars George, Marianne en Julia een kijkje kwamen nemen.
De avond en ook de overige avonden werden geleid door spelletjesfanaat George. Solitaire, Carcassonne en een vragen/feiten spel wisselde zich onder sportieve spanning af.
Dinsdag werd in de heuvels van Orpierre een rondwandeling gedaan en beproefde Marjan, René en Geert hun klimcompetenties op het kalk van de Belleric.
De Belleric werd woensdag nog eens dunnetje overgedaan waarbij een trotse Albert een 5B+ van 30 meter piekte. De wandelaars piekten achter de camping Mont St Michel. Deze top was voor Julia een stap te hoog. Julia heeft helaas last had van haar rug. Zij slaat zich de week dapper door met korte wandelingen.
Op Donderdag werd op de Montagne de Chabre een mooie graad wandeling gedaan. Met aan beide kanten uitzicht op een prachtig dal. Door een heldere lucht werd naar het westen de Mont Ventoux gespot en naar het oosten de sneeuw op de Alpen. De avond was voor een deel bestemd om de plannen voor de laatste dag te bespreken. Pieter had wel zin in de Via Ferrata van Buis les Baronnies en leek daar alleen in te staan. Klimmen in de rotsen van Quatre Heures was aantrekkelijk voor de andere klimmers, en de wandelaars hadden een rondwandeling bij St Colombe ten westen van Orpierre bedacht met een bezoek aan een kapel uit de 12de eeuw.
Vrijdag wilde tot grote verrassing van Pieter, Rene mee naar Buis les Baronnies voor de geweldige Via Ferrata. En besluiten de klimmers Quatre Heures rechts te laten liggen en het klimgebiedje de Cascade naast de Belleric te gaan doen. De rit van Orpierre naar Buis les B is prachtig en we lijken de weg voor ons zelf te hebben. De via Ferrata die aan de noordkant van de Saint Juliens, boven Buis les Baronies is gebouwd heeft ook weinig bezoek. We starten in het ‘blauwe’ deel, niveau D waar we 2 uur over doen en besluiten door te gaan in het ‘zwarte’ deel, D+ . In dit deel krijgen we halverwege een omleiding met niveau DF, in een overhang. Na enig overleg met Rene besluiten we die een andere keer te doen. Mijn armspieren hebben genoeg uitdaging aan de D+ en na anderhalf uur besluiten we af te dalen. Het is laat en we moeten ook nog terug naar Orpierre. Buis les Baronies smaakt naar meer. Volgend jaar hier?
In Orpierre is het restaurant besproken waar we de week vieren met een afsluitend diner met als digestieve een bijzondere avondwandeling door de straatjes van Orpierre. Het was een fijne week.
A bientôt, Pieter de Greef