Verhaal door E.
Hastière, daar zijn we dan, aan het verzamelen voor de bivak. Dit jaar met een grote groep van 17 personen. Een groep met allemaal mensen die van hetzelfde houden als ik, lopen in de natuur en overnachten in de buitenlucht. Wat wil ik nog meer ;-). Na een paar jaar van afwezigheid, voelt het als een warm welkom weer terug te zijn.
Mijn grote rugzak voelt nog wat onwennig en zwaar als we op pad gaan, maar tijd om daarover na te denken heb ik niet, want ja hoor, zoals inmiddels bekend bij de bivakkers starten we met een pittige klim en zijn we gelijk warmgelopen. Na de klim en het even op adem komen, voelt mijn rugzak weer als vanouds en ben ik er helemaal klaar voor.
De organisatie heeft een mooie route uitgezet en gaat door Vallée de l’Hermeton.
Al gauw krijg je het gevoel in de middle of nowhere te lopen en één te zijn met de natuur. Op wat gekletst na, hoor je de stilte van de natuur en zie je de schoonheid van de omgeving.
In de groep mag alles, niets moet. Wil je kompas lezen en de leiding hebben mag dat van harte.
Heb je hier geen behoefte aan, dan is dat ook geen probleem. In het begin kijk ik mee met anderen op de kaart om mijn kompaskennis naar boven te laten komen. Later heb ik zelf de leiding, leer ik weer van anderen en kan ik op een gegeven moment de weg wijzen wat erg leuk is.
Aan de route ontbrak niets, inclusief een mooie bivakplek om te overnachten tussen de bomen. Leuk om te zien hoe iedereen zijn bivak opbouwt. De een slaapt onder de open lucht, de ander onder een tarp. Ook een hangmat is meegenomen en tussen de bomen gespannen.
Genoten van de laatste zonnestralen door de bomen en ondertussen al warm aangekleed. Ondanks dat de zon zich overdag van zijn beste kant liet zien, zou de nacht maar rond de 2 graden liggen. Gelukkig heb ik geslapen zonder dat ik het koud heb gehad en toen ik midden in de nacht wakker werd, hoorde ik het ruisen van de wind met uitzicht op de sterren.
Het was een prachtige omgeving, steile hellingen, waarbij we hangend aan een touw of zigzaggend af moesten dalen. Op een steile helling werd de groep tijdens het klimmen in tweeën gesplitst. Niet helemaal de bedoeling, maar uiteindelijk vonden we elkaar weer. Waterfilters werden getest bij stromende rivieren. Modderpaden zijn door ons betreden en in grasvelden konden we zitten voor een heerlijk ontbijtje of een lunch, want je eten smaakt nog lekkerder, wanneer je er hard voor heb gewerkt. De route liep door een gebied met bevers en de sporen konden we zien aan de bomen. Leuk om te zien. Nog nooit eerder gezien in het wild, maar nu toch echt een vos gezien. Bijzonder.
Een geslaagde bivak. Met ca. 40 kilometer gelopen in 2 dagen en zo’n 900 hoogtemeters voel ik mijn benen wel als we de laatste kilometers over asfalt moeten lopen naar de auto, maar wat was het heerlijk. Om af te sluiten met zijn allen, drinken we nog wat in de kroeg en gaan we weer naar Nederland. Zeker voor herhaling vatbaar!
Click hier om de gelopen route te zien van beide bivakdagen en voor een foto impressie hieronder die niet op volgorde van de route worden gepresenteerd.
